مقایسه ی اعتبار ابزارهای تصمیم گیری در شناخت استئوپروز اولیه در زنان یائسه

مقدمه: راهکارهای تصمیم گیری بالینی برای کمک به پزشکان در جهت شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز ابداع شده است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی سه راهکار تصمیم گیری در جمعیت زنان یائسه ایرانی می باشد. مواد و روش ها: سه شاخص بررسی خطر استئوپروز شامل ابزار بررسی شخصی استئوپروز (ost)، ابزار بررسی خطر استئوپروز (orai) و معیار وزن برای 5573 نفر بیمار درمانگاهی که عوامل خطرزای برای استئوپروز ثانویه نداشته، داروی تأثیرگذار بر استخوان به جز استروژن مصرف نمی کردند و سابقه ی قبلی شکستگی به دنبال ضربه های جزیی را نیز نداشتند، محاسبه شد. هم چنین اندازه گیری دانسیته ی معدنی استخوان از مهره های کمر و گردن استخوان ران به روش dual x-ray absorptometry محاسبه بیماران بر اساس معیار who به افراد طبیعی مبتلا به استئوپنی و مبتلا به استئوپروز تقسیم شده اند. سپس میزان حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و سطح زیر منحنی (roc) در شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز برای هر راهکار محاسبه و با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: شیوع استئوپروز در مهره های کمر 8/30% و در گردن استخوان ران 20% بود. در این مطالعه میزان حساسیت این راه کارها در شناخت زنان مبتلا به استئوپروز بین 70 تا 1/84 % و میزان ویژگی 6/44 تا 6/65 % به دست آمد. سطح زیر منحنی در شناسایی زنان مبتلا به استئوپروز برای معیارهای ost، 75/0 و برای معیار orai، 74/0 به دست آمد که به طور قابل توجهی بهتر از مقادیر محاسبه شد. برای معیار وزن (66/0) بود. ارزش اخباری منفی برای ابزارهای مختلف 80 تا 93% بود در حالی که ارزش اخباری مثبت 33% تا 54% محاسبه شد. نتیجه گیری: اطلاعات به دست آمده نشان دهنده ی کارایی روش های ost و orai به عنوان ابزار بالینی مفید است برای کمک به پزشکان در تصمیم گیری برای اینکه چه بیمارانی به بررسی دانسیته معدنی استخوان نیاز دارند، اما اعتبار معیار وزن احتیاج به بررسی بیشتری دارد.